Tak wiele ludzi nie zna samych siebie. Żyją powierzchownie, nic nie ma dla nich głębszego znaczenia. Ich codzienność - płytka woda z dnem kamienistym i ostrym. Każdy dzień - ciągły bieg, pościg, lecz nie bardzo wiadomo, za czym. Biegnij dalej, jeśli chcesz. Biegnij szybko z każdym następnym krokiem gubiąc sens.
A przecież tak łatwo jest stanąć na chwile, zatopić się w ciszy, wsłuchać się w siebie. Zamknąć oczy, pozwolić rozprószyć się myślom, dąć się ponieść, po prostu chcieć dotrzeć głębiej. Powoli, nie śpiesząc się w powolnym tańcu, dąć się prowadzić uczuciom, światłu. Uwolnić to, co do tej pory splątały więzy. Powiedzieć otwarcie: nie rozumiem, poszukać odpowiedzi. Dotrzeć do tych wszystkich kart, niegdyś zapisanych, dotąd nie przeczytanych, wiecznych. Zdmuchnąć z nich wieloletni kurz, poznać, dotknąć, poczuć.Dać sobie szanse, pozwolić, by rzeczy uporządkowały się same. Jest to możliwe, jeśli tylko tam się będzie. Tam, czyli u celu podroży. U celu podroży w głąb siebie, w głąb swego istnienia, gdzie mały krok jest wielki, a szept to już nie cichy dźwięk, lecz wołanie. Podróż niedaleka, czasem dziwna, tajemnicza i niepokojąca, a jednak daje wiele. Daje pewność, ogień dalej płonie.
Ktoś go niegdyś tam wzniecił, a może płonął tak od zawsze. To nie jest mi dane wiedzieć, przynajmniej nie teraz. On płonie, a płomienie tańczą w rytm bijącego serca. On płonie, a ja wiem jedno, wiem, ze żyje. Jak to dobrze, ze czasami mogę to sprawdzić i zyskać tą pewność. Z tym uczuciem iść dalej jest przecież znacznie łatwiej.

Soul Sister
Bielsko-Biała